Πείτε μου και εσείς..

Ηλπιζα το τριήμερο Αποκριάς-Καθαρής Δευτέρας να είμαι χαλαρό και ωραίο. Αντ’ αυτού έγινε καυγάς στο σπίτι μεταξύ του Μάρκου και του Β. Τρικούβερτος. Για πρώτη φορά δεν ανακατεύτηκα. Αλλά με πείραξε.

Γεγονότα 

Ο Μάρκος με την οικογένειά του και άλλα 3 αυτοκίνητα θα πήγαινε την Κυριακή εκδρομή βόρεια. Τους φιλοξενούσαν κάτι φίλοι τους που είχαν κτήμα. Ζήτησε λοιπόν τα κλειδιά του εξοχικού του Πέτρου απο τον άντρα μου, μήπως περάσουν απο εκεί με τους φίλους τους. Ο Β. φούντωσε γιατί α) ναί μεν έχει τα κλειδιά του σπιτιού του Πέτρου, αλλά δεν είναι δικό μας το εξοχικό, πηγαίνουμε συνήθως μαζί με τον Πέτρο..τα έχουμε για μιά ωρα ανάγκης. Μας έχουν εμπιστευτεί τα κλειδιά τους. β)  θεώρησε ότι αν ο Μάρκος ήθελε να πάει τους φίλους του στου αδελφού του το εξοχικό χωρίς ο τελευταίος να είναι εκεί , θα έπρεπε να πάρει τον αδελφό του τηλέφωνο να τον ρωτήσει αν θέλει να δείξει το σπίτι του σε τρίτους – ανθρώπους που δεν τους ξέρει – , να συννενοηθούν τα αδέλφια μεταξύ τους, να τον ενημερώσει για τα σχέδιά του, αντί να πάρει τα κλειδιά με το έτσι θέλω χωρίς να πεί τίποτα στον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ετσι ο Β. δεν τα έδινε, και ο αλλος τα απαιτούσε. Ο Μάρκος ήθελε να κάνει και εκείνος το κομμάτι του (με ξένα κόλλυβα) χωρίς να ζητήσει την άδεια κανενός.

Πατέρας και γιός γίνανε μαλλιά κουβάρια. Τελικά τα πήρε τα κλειδιά με το έτσι θέλω, σπρώχνοντας τον Β. Και εμείς αναγκαστήκαμε ανήμερα την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς να πούμε στον Πέτρο τι έγινε με τον αδελφό του… Και βεβαίως πήρε φωτιά ο γιός μου και η νύφη μου τρόμαξε πολύ. Γιατί είχαν ραντίσει νωρίτερα και είχαν κάνει απεντόμωση και μέσα στο σπίτι γιατί είχε μπεί ποντίκι. Και αν κάποιος πάθαινε κάτι ή κανένα παιδί άγγιζε κάτι..ίσως να υπήρχαν δηλητηριάσεις. Εβαλε ο Πέτρος τις φωνές και η νύφη μου έκλαψε.  

Η καρδιά μου έτρεμε σαν το φύλλο. Πήγα στην κουζίνα και άρχισα να ανακατεύω το αυγολέμονο τόσο που έκοψε τελικά. Θεώρησα την συμπεριφορά του Μάρκου ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Οσο αδέλφια να είναι δεν μπορείς με το έτσι θέλω να μπαίνεις στο σπίτι του άλλου χωρίς να ρωτάς «μπορώ?» Και πόσο μάλλον να το δείχνεις και σε τρίτους. Μπορεί να μη θέλανε οι άνθρωποι ξένο ποδάρι σπίτι τους.  

Φοβήθηκα πολύ μη μαλώσουνε, μη δεν αγαπιούνται πιά, μη τσακωθούνε οι γυναίκες, μη ..

μη..

μη..

Την Καθαρή Δευτέρα φάγαμε μόνοι μας. Μόνο ο Πέτρος με τη γυναίκα του ήρθαν. Οι άλλοι φάγανε αλλού σε ταβέρνα. Για να μην συναντηθούν οι μεν με τους δε. Ομως συνταντήθηκαν στο τέλος. Πρέπει να είχε προηγηθεί κουβέντα γιατί δεν προέκυψε τίποτα. Φιληθήκανε, είπανε τα γνωστά ..ανταλλάξανε απόψεις για τον αετό που δεν πέταξε..παίξανε με τα παιδιά και φύγανε.

Ούφ!