Ισα που προλαβαίνω να γράψω δυό λόγια. Είμαι στο σπίτι του παιδιού μου γιατί είναι άρρωστο με γρίππη. Λείπει η νύφη μου τώρα και έτσι γράφω δύο γραμμές. Εχω δουλειές με φούντες.
Μόλις έβαλε την καινούργια μασέλα ο Β δεν βάλαμε τον πισινό μας κάτω όλο έξω είμασταν. Πήγαμε το σαββατοκύριακο σε κάτι γνωστούς στη Ραφήνα και μείναμε εκεί το βράδυ γιατί μέθυσε στην ταβέρνα που πήγαμε και καταλήξαμε να τον βάλουμε σηκωτό στο κρεββάτι του όπου κοιμήθηκε ντυμένος. Δεν γίναμε πολύ ρεζίλι εξαιτίας του, γίναμε πάρα πολύ. Ομως όταν είσαι μεγάλος άνθρωπος δεν παρεξηγιέται ο κόσμος, λέει, παπούς είναι άστον. Τα ίδια λέει όταν κάποιος είναι παιδί, μικρός, έγκυος, άρρωστος, ανάπηρος, με ψυχολογικά, κουρασμένος κλπ. Αρα όσοι δεν είναι όλα αυτά παρεξηγιούνται. Ολοι σε κουτάκια έχουμε μπεί και ψάχνουμε για την πόρτα.
Το να νταντεύω τον γιό μου δεν είναι παίξε γέλασε. Κοτζάμ άντρας και μόλις με βλέπει γίνεται μωρό. Στη γυναίκα του δεν κάνει τέτοια, μόνο σε μένα. Σήμερα μου ζήτησε να του κάνω λαχανοντολμάδες..τους τρώει τώρα, ίσως μείνουνε και μερικοί για το βράδυ. Αύριο θέλει χοιρινό με σέλινα.. μμ, θα πρέπει να πάω στην αγορά. Θα αργήσω να φύγω σήμερα, θα περάσει ο Β (Δημόσιος Κϊνδυνος) να με πάρει με το αυτοκίνητο. Αλλά δεν θα φύγουμε αμέσως μπάαα, οπωσδήποτε θα παίξει μία παρτίδα σκάκι με το γιό του. Και θα χάσει όπως πάντα. Παλιά που ήταν μικρός ο γιός κέρδιζε όταν μεγάλωσε όμως..δεν! Μετά τη χασούρα θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι ο γιός έκλεβε, και καλά στη μπιρίμπα, στο σκάκι όμως πώς να κλέψεις.. Ισως ξαναπαίξουν για να …ξαναχάσει και μουτρωμένος αρχίσει πάλι να λέει τα δικά του.
Αρα, σήμερα εδώ. Επ αόριστον.
Θεία Λένα 