Είμαι άνω κάτω. Απο τη σύγχηση και τη στενοχώρια. Στην ηλικία μου θα επρεπε να τη περνάω ζάχαρη και όχι να τρέχω κάθε τόσο να ξελασπώνω αμαρτίες άλλων. Συλλάβανε χθές τον εγγονό μου. Ο μικρός είναι μαθητής Β’ Γυμνασίου, σχεδόν 14 ετών.
Μας τον έφερε στο σπίτι ενα περιπολικό!! Τον πιάσανε να γράφει με σπρέι σαχλαμάρες στον τοίχο μιάς πολυκατοικίας στο διπλανό προάστειο. Ηταν μαζί με άλλους φίλους του. Κατέβηκε η διαχειρίστρια και μία άλλη κυρία να τους κάνει παρατήρηση και να τους διώξει οι άλλοι το σκάσανε, αυτός έμεινε και αυθαδίασε. Μετά τον άρπαξε η μία απο το μπράτσο και τις πιτσίλισε με μπογιές. Οπότε καλέσανε το 100! που έφθασε σε χρόνο dt γιατί έτυχε να βρίσκεται στη περιοχή και έπιασε το μικρό αμέσως! Τον πήγανε στο κοντινώτερο αστυνομικό τμήμα..κάθισε κάτι ώρες εκεί..δεν είχε ταυτότητα, είναι μικρός ακόμη για να έχει, αλλά μεγάλος για να καταστρέφει τις περιουσίες των άλλων.. δεν ξέρω τι του είπαν, αλλά όταν γύρισε ήταν σε κακή κατάσταση, κλαμμένος.
Μας τον έφεραν χθές αργά το βράδυ..αφού είχαμε λυσσάξει απο την αγωνία, έλειπε απο το απόγευμα, μετά το σχολείο αφαντος, χωρίς ίχνος ζωής και το κινητό του ήταν κλειστό, η μάνα του ήταν έξαλλη απο τρόμο!. Ειχε βάλει με το νού της το χειρότερο, απαγωγή, ατύχημα..είχαμε ήδη πάει στο σχολείο του (δεν ήταν), εκείνη έπαιρνε τηλέφωνο τα σπίτια των φίλων του (λείπανε τα παιδιά – άλλοι έξαλλοι γονείς), εμένα μου το είπαν αργότερα..μη μου’ρθει τιποτα..ο Β μαζί με το γιό του χτενίζανε τη περιοχή με το αυτοκίνητο.. ώσπου..χτύπησε η αστυνομία το κουδούνι..και επειδή όλοι λείπανε..άνοιξα εγώ.
Ετσι έμαθα πρώτη τα καθέκαστα..και τους έβαλα όλους μέσα να καθίσουν για να ειδοποιήσω τους γονείς του παιδιού και τον άντρα μου ότι εδώ είναι ο μικρός..και ελάτε γρήγορα. Τους έβγαλα γλυκό..δεν πήραν τίποτα. Εντύπωση μου έκανε ο μικρός που καθόταν εκεί και δεν έφευγε..και μετά είδα τις χειροπέδες. Με έπιασε ζάλη..κάθισα. Μου τα είπαν οι αστυνομικοι..και τα ξαναείπαν όταν μαζεύτηκαν και οι άλλοι.
Μπροστά μας εκθείασαν τι είχε κάνει, μας παρότρυναν να τον μαζέψουμε όσο είναι καιρός..η πολιτεία δεν θα τον μηνύσει, αλλά δεν ξέρουν μήπως προβούν σε μήνυση οι κάτοικοι της πολυκατοικίας που λέρωσε. Θα μας ενημερώσουν αύριο-μεθαύριο…του έκαναν αυστηρή παρατήρηση..τι θα γίνει την επόμενη φορά ΑΝ συλληφθεί..τον παρέδωσαν και έφυγαν.
Μόλις έφυγαν άβαλε ο μικρός τα κλάμματα..και μας είπε και τη δική του έκδοση στην ιστορία.. , ναί ζωγράφιζαν στους τοίχους..(γιατί είναι τέχνη), αλλά θύμωσαν κάτι κότες λέει εκεί και βγήκαν στα μπαλκόνια απειλώντας να τους μπουγελώσουν και οι φίλοι του, τους είπαν βρωμόλογα. Και όταν κατέβηκε ο διαχειριστής κάτω με κάτι γυναίκες..γίνανε εκείνοι καπνός..και τον άδειασαν..γιατί δεν το κατάλαβε ότι έφυγαν και τον άφησαν..είχε το..δεν ξέρω πως το λένε στ’ αυτιά και άκουγε μουσική και αισθάνθηκε το βαρύ χέρι του άντρα απάνω του, να του τραβάει τ’ αυτιά και του ξέφυγε το σπρέι και έτσι πιτσιλίστικε.. του δώσανε 2 χαστούκια, τον είπανε παλιόπαιδο και αλήτη και φωνάξαν την αστυνομία να τον πάρει, να τον κλείσει μέσα..εν τω μεταξύ του είχε ανοίξει και η μύτη..χάλια γινανε..
Κάθισα κάτω άναυδη. Τέτοια συμφορά δεν μπορούσα ποτέ να τη φανταστώ.
Οι γονείς του άρχισαν να ουρλιάζουν ότι έγινε αλήτης..και εκείνοι που παιδεύονται για να του προσφέρουν..και εκείνος που έτσι τους ανταμείβει.. και ο μικρός τρέχοντας πήγε να κρυφτει στο δωμάτιό του. Τους έβαλα τις φωνές ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και λούφαξαν. Ας σταματήσουν πιά να μαστιγώνουν τους πάντες για το τι έχουν προσφέρει..όλοι οι γονείς προσφέρουν..να το βουλώσουν και να δούμε πώς θα βοηθήσουμε. Δεν τους είπα για το παράδειγμα που δίνουν στα παιδιά τους..εδώ τόχα να το πώ, αλλά δεν είπα λέξη.
Θυμήθηκα πέρσι τέτοιο καιρό, τον καυγά που έκανε ο Β με το Μάρκο, σχετικά με τον μικρό..τον άφηναν «να παίρνει πρωτοβουλίες» δηλαδή να πηγαίνει μόνος του με τους φίλους του κάπου..αλλά να γυρίζει νωρίς το βράδυ. Τι θα πεί «πάει κάπου» που είναι αυτό το «κάπου», τον πίεζε ο Β, «σαν πατέρας χρειάζεται να ξέρεις που θα τον βρείς ανα πάσα στιγμή»..και αυτοί οι φίλοι του, ποιοί είναι, με τι ασχολούνται, ποιοί είναι οι γονείς τους; Ο Μάρκος πάλι έλεγε ότι είμαστε οπισθοδρομικοί, πατάμε την ελευθερία του μικρού, άστον να ανοίξει τα φτερά του..για να καταλήξει ότι δεν ήξερε τίποτα για το που γύριζε ο 13χρονος εγγονός μας.. . Πάρτα τώρα λοιπόν μαζεμένα. Φάτα τώρα ηλιθιε! Μιλιά όμως δεν είπα.
Πήγε ο παπούς μαζί με το μικρό, τον παρηγόρησε, τον βοήθησε να πλυθεί, ν’ αλλάξει, του έπλυνε τις γρατζουνιές και τα ξεραμένα αίματα.. και μετά τον έβαλε για ύπνο..
Σήμερα δεν πήγε σχολείο, είπαμε ότι είναι άρρωστος, μάλλο δεν θα πάει ούτε αύριο. Κοιμόταν όλο το πρωϊ..σηκώθηκε αργά το απόγευμα.. Σέρνοντας
Θα του μιλήσουμε για όλα αυτά το σαββατοκύριακο, όταν ηρεμήσει λίγο.
Θεία Λένα 