Κατεργαριές

Σήμερα το πρωϊ , με χιλια ζόρια, με πήγε με το αυτοκίνητο η νύφη μου στη τράπεζα. Με το Π πήγα και περπάτησα για να κάνω κάποιες δουλειές. Σήκωσα μεγάλο μέρος απο τις οικονομίες μας απο το κοινό λογαριασμό που έχω με τον Β και τις κατέθεσα στο δικό μου λογαριασμό.Επίσης ήρθε και ο κλειδαράς και άλλαξε τον αφαλό της κλειδαριάς. Τρία κλειδιά έδωσε. Και όλα αυτά προληπτικά. Για τον Β.

Γιατί μάζεψε μία βαλίτσα ρούχα και εσώρουχα ο μπάρμπας και τη κοπάνησε τη περασμένη Κυριακή, πρός άγνωστη κατεύθυνση.. είπε. Παλι ξεμυαλίστηκε με καμμιά γκομενίτσα, λέω. Φαινόταν το πράγμα. Απο τις απειλές  και τα φανταστικά ξυλοφορτώματα που θα μου έρριχνε..αν του πήγαινα κόντρα. Χέστηκα απο το φόβο μου μπάρμπα, κάθε 5 λεπτά μου αλλάζουνε τις πάνες. Τόχουμε ξαναδεί το έργο. Και επειδή τη πέφτει στις οικονομίες μας μόλις φάνε τη σύνταξή του – το χουμε δεί άλλες 5 φορές αυτό – θα θελήσει να βάλει οπωσδήποτε χέρι στα έτοιμα. Μόνο που στο λογαριασμό άφησα 150 ευρώ. Εδώ σε θέλω γαμίκουλα. Θα αστράψει και θα βροντήξει..αλλά στο τέλος στα γόνατα θα πέσει. Η γκόμενα θα τον αφήσει (σιγά να μη τον θρέφει κιόλας) και με την ουρά στα σκέλια θα επιστρέψει. Θα κάνει και τον καλό. Ως τότε όμως, θα έχουμε ησυχία. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα χρειαστεί μέχρι να του τελειώσουν τα λεφτά..και ο έρωτας. Και μη θαρρείς αναγνώστρια ότι οι γέροι δεν αισθάνονται. Αντίστοιχα όπως οι 20χρονοι, φλέγονται απο πόθο. Μερικοί λειτουργούν ακόμη σεξουαλικά. Αλλοι όχι τόσο καλά. Αλλοι πάλι καθόλου. Ετσι ο έρωτας γίνεται πλατωνική αγάπη. Ο Β λειτουργεί ακόμη. Οχι όπως ήταν παλιά..αλλά λειτουργεί. Ετσι άνετα απλώνει και τα χέρια του. Και βρίσκει πάντα γυναίκες να τον θέλουν παρά την ηλικία του. Επίσης μη θαρρείς ότι επειδή είναι γέρος και ρυτιδωμένος, δεν τον θέλει κανείς. Ολο και κάποια θα βρεθεί που και εκείνη να είναι λίγο …μελωμένη .

Είπα και πιο πάνω ότι θα έχουμε ησυχία. Ηρθε η συμπεθέρα απο το νησί να μου κάνει παρέα. Κοιμόμαστε μαζί και κάθε βράδυ γελάμε μέχρι δακρύων. Παίζουμε χαρτιά, βλέπουμε παλιές ταινίες και μιλάμε. Φυσικά της έδωσα κλειδί. Ολοι θα πάρουν απο ένα, εκτός απο τον Β, εννοείτε.  Τα παιδιά είναι σε διακοπές. Το ίδιο και τα εγγόνια. Η ακτινογραφία έδειξε ότι το πόδι μου κόλλησε, πάω πολύ καλά.Οταν θα γυρίσει ο Β – τουλάχιστον μετά απο ένα δίμηνο, ελπίζω – θα μπορώ να περπατάω με μπαστούνι και ίσως πηγαίνουμε καμμιά βόλτα.

Α! Ξέρω και τη γυναίκα που του πήρε τα μυαλά. Είναι γειτόνισσα, 6Οάρα χήρα αλλά καλοστεκούμενη. Πρίν 4 μήνες μετακόμισε απέναντι. Με 2 συντάξεις μιά χαρά θα περάσουν. Δεν πιστεύω να ζητήσει διαζύγιο, γιατί το ξυλοφόρτωμα δεν θα το γλυτώσει. Θα τον καταχερίσουν οι γιοί του. Χαχα!

Αρα, με το Β έξω απο τη πόρτα..είμαι μια χαρά. Αποτοξίνωση λέγεται αυτό.

Advertisements

Τα λέω σε μένα

Μέρες που είναι σκέφτομαι. Το παρελθόν, το τότε σε συνδυασμό με το τώρα. Τα όνειρα που είχα και τη πραγματικότητα που πήρα. Που έφτιαξα, που έμαθα να ζώ σε αυτήν. Το τελευταίο δυσκολοχώνευτο. Βασικά μένει αιωνίως στο στομάχι. Πιο πέρα δεν πάει. Και σαν έλκος με τρώει.
Επρεπε τότε παλιά να χώριζα, τότε που τα πρώτα συννεφάκια-μπόρες-τρικυμίες-καταιγίδες βγήκαν μπροστά μου. Τα πρώτα 7 χρόνια ήταν ζάχαρι. Μετά άρχισε να πικρίζει το πράγμα. Ο Β ήταν αψύς και βίαιος στα λόγια. Στην αρχή μου άρεσε να κυκλοφορώ με αντράκι, μετά όμως άρχισε να βγάζει το άχτι του επάνω μου. Με γκρίνια, μουρμούρα, στην αρχή. Μετά μου κόλλαγε επιθετα, «πως είσαι έτσι» ή έβαζε κανονισμούς «όταν εγώ κοιμάμαι δεν θέλω να…» πετανε μύγες στο δωμάτιο, π.χ.λές και ελέγχονται οι μύγες. Εγινε ο γάμος μας καρμπόν με το στρατώνα.
Στην αρχή έκανα ότι μπορούσα, είχα τα παιδιά μικρά, είχα τη δουλειά που μου έδινε αυτοπεποίθηση, χρήματα, ταξείδια. Που να χώριζα, πώς θα ζούσα. Το χρήμα έπαιζε ρόλο τότε, δύο μισθοί είναι καλύτεροι απο έναν. Εκανα τη πάπια στις απαιτήσεις του, «ναί χρυσέ μου» όταν ήταν εκεί, και όταν έλειπε, έκανα τα δικά μου. Το τι έκανε όταν έλειπε ποτέ δεν νοιάστηκα. Ας έβγαζε τα μάτια του με άλλες. Αν με αφηνε, θα πλήρωνε για τα παιδιά διατροφή. Κι αν δεν είχε αυτός, είχαν οι γονείς του, που τρελλαινόντουσαν για τα εγγονάκια τους. Ομως ενώ πήγαινε με άλλες, σε μένα πάντα γύριζε, εκείνες ήταν για το σέξ, καθώς έλεγε. Η οικογένειά του, άλλο.
Και τα χρόνια περνούσαν, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε. Και άλλαξε πολύ. Γιατί εκεί που απλά γκρίνιαζε και μουρμούραγε, άρχισε να μου επιτίθεται προφορικά – βρισίδι κανονικό για λίγη ώρα. Και μετά αν του αντιμιλούσα καυγάς. Κι αν πάλι δεν μίλαγα αλλά έφευγα..φώναζε περισσότερο και χτύπαγε πόρτες. Και μετά ηρεμούσε και κοιμόταν. Και όταν ξύπναγε, δεν θυμόταν τίποτα απο τη προηγούμενη συμπεριφορά. Αν μάλιστα του έλεγα τι είχε πεί, τι κακκίες είχε ξεστομίσει, με έβγαζε και ψεύτρα. Και αυτό συνεχίστηκε πολύ καιρό. Κάποτε ξεσπάθωνα, αλλά δεν άλλαζε τίποτα. Αν δεν μίλαγα, με έβριζε περισσότερο. Ηταν και δηκτικός, μου επιτίθετο στη προσωπικότητά μου, στο χαρακτήρα μου, στα παιδιά μου (χτυπούσε το Μάρκο μου πολύ – τον Πέτρο όμως όχι γιατί ήταν αριστούχος και γιατί απο την αρχή του πήρε ο μικρός τον αέρα), με απειλούσε να με πετάξει κλωτσηδόν έξω.
Υποψιαστηκα στην αρχή μήπως είχε πιάσει καμμιά γκόμενα, γι ‘αυτό τα έκανε αυτά, να με κάνει να φύγω εγώ για να τη μπάσει μέσα. Εβαλα ένα γνωστό μου να τον παρακολουθει. Ομως όχι, τίποτα αισθηματικό δεν είχε. Μόνο θυμό που τον αποστράτευσαν νωρίς. Και επειδή δεν ήξερα τι να τον κάνει το θυμό του, τον έβγαζε πάνω μου. Η Τζένη μου έλεγε ότι πολλοί θυμωμένοι άντρες δέρνανε κιόλας. Ο Β δεν με είχε ποτέ χτυπήσει πολύ, σπρωξιές και χαστούκια είχα φάει. Αυτό δεν το είπα ποτέ στη Τζένη, ντρεπόμουνα ένοιωθα μειονεκτικά να κάθομαι κοτζάμ αρχιμοδίστρα στο Μπίλλυ Μπο, να τις τρώω. Μα πώς σσυ ήρθαν αυτά τώρα?
Μου ήρθαν γιατί άρχισε πάλι να τρώγεται με τα ρούχα του. Τι φταίω εγώ, πές μου αν κλείσαμε το μαγαζί – δική σου ιδέα ήταν – και το μπατίρισε η Βίκη? Κύττα γύρω σου το κοσμάκη που υποφέρει, πάλι καλά που πήραμε μερικά λεφτά τότε. Οχι. αισθάνεται θυμό. Επρεπε να κάνει εκείνο, τούτο, το άλλο. Εδώ και χρόνια δεν μιλάω για τους θυμούς του, που εκρήγνυται και μιλάει για όλους πολύ άσχημα, απο πίσω πάντα, γιατί μπροστά όλο γλύκες, ρεβεράνσες και τσιριμόνιες κάνει για να λέει ο κόσμος τι καλός και εξυπηρετικός που είναι. Αρχισε πάλι τις γαϊδουριές και τις απαξιώσεις, όλοι είμαστε κατά πολύ υποδεέστεροι της ευφυίας του (σιγά δηλαδή), αυτός γεννήθηκε Σωτήρας, οι μοδίστρες να βγάλουν το σκασμό. Και τι με είπε χθές:
«Να σηκωθείς να φύγεις κυρά Λένα, άμα δεν σε’ αρέσει μαζί μου. Αμα όμως είναι να μείνεις θα τα ακούς και απο πάνω».
Σε εμένα το είπε αυτό, τώρα που είμαι λαβωμένη.
ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ, Βλάκα!