Στην αρχή του γάμου μου, νιόπαντρη δηλαδή, ο Β και εγώ κοιμόμασταν στο ίδιο κρεββάτι. Ενα στενό ημίδιπλο που αναγκαστικά αγκαλιασμένος με τον άλλο θα ήσουνα. Το κρεββάτι μας το είχε κάνει δώρο η πεθερά, μας είχε στείλει λεφτά να πάμε ν’ αγοράσουμε κρεββάτι για το γάμο μας. Η μάνα μου μας είχε πάει τότε σε ένα γνωστό της κατάστημα και μας είχε συμβουλεύσει να πάρουμε ένα φαρδύ διπλό κρεββάτι, λίγο πιο ακριβό απο τα ημίδυπλα αλλά που στη πορεία θα ήταν «ιδιαίτερα χρήσιμο» όπως αινιγματικά είχε πεί. Ο πατέρας μου απο την άλλη είχε άλλη άποψη. Επιασε στην άκρη το Β και του είπε να προτιμήσει ένα στενώτερο και πιο οικονομικό κρεββάτι, ώστε να είναι κοντά με «τη κοτούλα του», γιατί εμείς οι γυναίκες όλο αγκαλιές θέλουμε και οι παπούδες γρήγορα ένα εγγόνι. Του έκλεισε το μάτι, το φρύδι και εγώ δεν ξεύρω τι άλλο και ο Β πείσθηκε. Πάτησε και πόδι για το κρεββάτι και πήραμε το ημίδιπλο.
Καλό ήταν στην αρχή το ημίδιπλο, όπως είπε ο πατέρας μου είμασταν τότε στις ζάχαρες γιατί πλήρη έρωτα κάναμε μετά το γάμο, πρίν είμασταν στ’ «απέξω-απέξω» ή στα όρθια και στα γρήγορα. Δεν είχαμε που να πάμε και για εκδρομές-ξενοδοχεία και τέτοια που έχουν οι σημερινοί νέοι, ούτε λόγος, δεν υπήρχε μία. Στην αρχή λοιπόν του γάμου, ήταν καλά, είμασταν και οι δυό αδύνατοι, χαρούμενοι, ερωτευμένοι. Χαρούμενοι και σχετικά ερωτευμένοι παραμείναμε και παραμένουμε, αδύνατοι όμως χα! Αργά αλλά σταθερά άρχισε η πάχυνσή μου. Οι γεννες βοήθησαν σ’ αυτό, τότε οι μαιευτήρες δεν μας λέγανε να προσέχουμε το βάρος μας, αντίθετα μας λέγανε να τρώμε «για το παιδί». Με το καράβι της γραμμής, ερχόντουσαν οι πίτες απο τη Ναξιώτισα πεθερά, μαζί με τα κίτρα και τα τυριά. Με το ΚΤΕΛ στέλναν οι συγγενείς της μάνας μου τ’ αυγά και τα χειροποίητα μακαρόνια. Τώρα λένε ότι 10 κιλά ανά παιδί, είναι καλό βάρος, τότε είχα πάρει 20 κιλά τουλάχιστον ανά παιδί. Γεννήθηκαν τα παιδιά αλλά τα κιλά-κιλά. Εκεί που ημουνα σχετικά αδύνατη, έγινα στρουμπουλή και μετά χοντρή. Με μαγουλάκι φράπα, όμως!
Με το Β απολαμβάναμε τον έρωτα πρίν, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά. Ομως τα μωρά, τα παιδιά και τα συσσωρευμένα κιλά (γιατί η πάχυνση δεν τελείωσε με τη δεύτερη γέννα, έτρωγα για να κατεβάζω γάλα κλπ) έγιναν αιτία να σπάσουν οι σούστες του κρεββατιού ένα μεσημεράκι και να διπλώσει το στρώμα καταπίνοντάς μας. Οι γιοί μας είχα ψοφίσει στα γέλια, όταν άκουσαν τα ουρλιαχτά και γελώντας μας βγάλανε έξω..μισόγυμνους και κατα τρομαγμένους.. Η αγορά νέου κρεββατιού, έγινε πρώτη ανάγκη. Ετσι καταλήξαμε σε ένα φαρδύ διπλό (που έλεγε τότε η μάνα μου) με γερό υπόβαθρο και σιδερένια πόδια. Η πωλήτρια ρίχνοντας μία ματιά σε εμένα κατ’ αρχήν και στον μπρατσωμένο Β του τότε, βιαστικά μας πούλησε ό,τι πιο γερό διέθετε η επιχείρησης. Το φαρδύ αυτό κρεββάτι, βάστηξε χρόνια.. μέχρι που τα παιδιά πήγαν στο Γυμνάσιο. Μετά το δώσαμε κάπου και χωρίσαμε τις κρεββατοκάμαρές μας. Βάλαμε τους γιούς σε ένα δωμάτιο και ο κάθε ένας γονιός πήρε τη δική του κρεββατοκάμαρη με το ημίδιπλο του κρεββάτι.
Οι λόγοι που το κάναμε αυτό πολλοί. Ο πρώτος ήταν οτι με τα χρόνια παραγνωρίζεσαι με τον άλλο και οι παλιές ντροπές, χαλαρώνουν. Που και που αμολάς και καμμιά. Στην αρχή ντρέπεσαι, ζητάς συγνώμη, κοκκινίζεις..μετά κάνεις τη πάπια και στο τέλος έρχονται και οι διαγωνισμοί για το ποιός θα ακουστεί περισσότερο. Τα φαγητά, οι φασολάδες, τα κουκιά και όλα όσα δημιουργούν αέρια, έδιναν και έπαιρναν, οπότε άλλο τόσο και οι μυρωδάτοι εξαερισμοί. Υποθέτεις εδώ ότι εγώ ως χοντρή, αμόλαγα περισσότερες. Αμ δε! Ο Β ήταν εξπέρ στο άθλημα..μπορούσε να τις κάνει ντροπαλές, θαρραλέες, στρατιωτικές, πολύλογες και σκέτο βόθρο.Ο δεύτερος λόγος ήταν οι ώρες εκείνες προ του ύπνου. Εμένα μ’ αρέσει να διαβάζω περιοδικά τουλάχιστον 1 ώρα προτού κοιμηθώ ή να βλέπω τηλεόραση ως αργά. Ο Β κοιμάται σαν το τούβλο. Για χρόνια γκρίνιαζε που το φώς δεν τον άφηνε να κοιμηθεί, ή η έστω και στο βουβό τηλεόραση. Χωρίζοντας τις κρεββατοκάμαρες λύθηκε και το θέμα. Οσο για το σέξ, κανένα πρόβλημα. Είμαστε και οι δυό πρωϊνοί και μεσημεριανοί τύποι, πότε ο ένας πότε η άλλη θα επισκεφθεί το έτερον ήμισυ για απόλαυση. Το βράδυ νάνι. Υπήρχε και άλλος λόγος. Θεωρώντας ότι όσοι/οσες με διαβάζετε είσθε άνω των 18, μπορώ να το πώ. Υπήρξε και θέμα ψείρας. Ο Β, πέρα απο μένα, αλώνιζε και σε άλλες γυναικείες ραχούλες, που πολλές απ’ αυτές είχαν να δούν το σαπούνι χρόνια. Φοραγε προφυλακτικό και δεν κόλλαγε αφροδίσια, τις ψείρες όμως τις έφερνε σπίτι. Στο κρεββάτι μας, αγκαλίτσα να κοιμηθούν μαζί μας. Εφριξα λοιπόν όταν χρόνο με χρόνο γεμίζαμε μου*****ψειρες, αμάν πιά έλεγα, να χωρίσουμε τα κρεββάτια μας, να τρώνε μόνο εσένα..και μετά καυγάς. Ούφ πιά! Επιτέλους ξεμπέρδεψα!
Οταν παντρεύτηκε ο γιός μου ο Μάρκος την Α, η τελευταία απόρησε που είχαμε με τον Β χωριστές κρεββατοκάμαρες, ενώ οι δυό μας γιοί μοιράζονταν μία. «Πώς και δεν δώσατε στα παιδιά ξεχωριστά δωμάτια» ρωτούσε και εμείς κάναμε τους κουφούς. «Τι θα κάνατε αν είχατε κόρη»; ξαναρωτούσε. Καμμία απάντηση δεν έπαιρνε..τι να της λέμε τώρα. Μετά έφριξε για το μέγεθος των κρεββατιών μας, είπαμε ο καθένας είχε ένα ημίδιπλο πρός το φαρδύ κρεββατι, με τα δεδομένα της οι γέροι πρέπει να κοιμούνται σε στενό άβολο ράντζο, ώστε να βαρεθούν να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα. Αυτή λοιπόν η νύφη έπεσε σε εμένα για πεθερά, που είχα μαλακό μεγάλο κρεββάτι, με μαξιλάρια, μαξιλαράκια, πούφ για τα πόδια, δαντελίτσες, σκατουλάκια, συρτάρια με τσιμπιδάκια, φιόγκους, κοκκαλάκια, αρώματα, ό,τι μπορείς να φαντασθείς μαζί με σέξυ εσώρουχα , see-through νυχτικά, μπλούζες (απο μαγαζί για παχουλές) . Της ήρθε ταμπλάς με όλα αυτά που είδε, στo τέλος παράτησε το όλο θέμα.
Οσο για το κρεββάτι τους..τι τα θέλεις η νιότη δε μαθαίνει ποτέ. Νιόπαντρη πήρε ημίδιπλο κρεββάτι. Τώρα που εκείνη πήρε 20 κιλά και ο Μάρκος μου είναι + 30 κιλά , άρχισαν να διαμαρτύρονται οι σούστες..
Θεία Λένα 