Καθημερινές συντροφιές

Ελαβα πρόσκληση απο τον Σωτήρη Κ να γράψω για τα αντικείμενα που συνοδεύουν το καθημερινό μου σεργιάνι στη ζωή. Δυστυχώς δεν είμαι καλή στις φωτογραφίες, δύσκολα μπορώ να τις κατεβάζω. Ισως λοιπόν βγούνε «στο πανί¨ίσως όχι. 

α) Το μπρίκι . Κάθε μέρα σαν συνταξιδιώτης με παίρνει απο το χέρι και μου ανοίγει τα μάτια. Ενα καφεδάκι τούρκικο, βαρύ γλυκό με καϊμάκι. Τώρα τον λένε ελληνικό. Τα ίδια κάνανε και με το Τουρκολίμανο. Παίζουμε με τις λέξεις.

β) Το κουλουράκι, αυτό που θα βουτύξω μέσα στον καφέ μου. Είναι κακοί τρόποι, το ξέρω αλλά μ’ αρέσει. Μουστοκούλουρο, πάει ο Β μέρα παρά μέρα στο φούρνο και παίρνει. Το μουλιάζω τόσο όσο να βαπτισθεί αλλά να μη καταδυθεί. Οι απολαύσεις δίνονται σε μικρές δόσεις σε όσους μπορούν να τις χαρούν.  

γ) Εφημερίδεεεεες! Πέρναγε παλιά ο εφημεριδοπώλης, τις είχε παραμάσχαλα και μοίραζε. Δεν μπορώ χωρίς εφημερίδα. Θέλω να την πιάσω στα χέρια μου και ας μου μαυρίσει τα δάχτυλα, θα διαβάσω αυτά που μου αρέσουν, θα τα συζητήσουμε και μετά θα τη διπλώσουμε για όποτε κάνουμε ψάρια. Απλώνω τ’ αλεύρια πάνω της. Είδατε χρήσεις;

δ) Τηλέφωνο, τηλεόραση.  Δεν μπορούσα χωρίς αυτά, τώρα έχει προστεθεί και το κομπιούτερ. Η επαφή με τον έξω κόσμο γίνεται και παθητικά, να βλέπω -ν’ακούω αλλά και εικονικά να μιλάω και να μου μιλούν. Είμαι ίσως απο τις λίγες της γενιάς μου που ασχολούνται με τη τεχνολογία. Οσες φίλες μου ζούν ακόμη μαγειρεύουν, πλέκουν, κεντάνε, αλλά δεν μπλογκάρουν.

ε) Κομπολόι. Πάντα μου άρεσαν τα κομπολόγια αλλά ήταν προνόμιο των ανδρών. Το βάζαν στην αριστερή τσέπη και το πασπάτευαν και εμείς οι χαζούλες πιστεύαμε ότι με αυτό έπαιζαν. Εχω και εγώ ένα κομπολόϊ εδώ και χρόνια και όταν κάθομαι μπροστά στο χαζοκούτι, με αυτό παίζω.  

στ) ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, πίνω πλέον μόνο. Δεν με πίνει, όμως, αν και ένα καλό γερό μεθύσι κάνει καλό. Βλέπεις τη ζωή με άλλα μάτια αφού ξεθυμάνει και φύγει απο μέσα σου.

Αυτές ήταν οι μικρές καθημερινές αλεπουδίτσες της ζωής μου.

Να ζητήσω τώρα απο τη κoλώγρια, th zoyzoyna, τη giotavita και την Τανίλα να συνεχίσουν, τις μικρές νυχτερινές-καθημερινές μουσικές;

17 σκέψεις σχετικά με το “Καθημερινές συντροφιές

  1. Λενάκι,ευχαριστώ για την πρόκληση-πρόσκληση…
    Λιαν συντόμως θα βγάλω φόρα παρτίδα τα βίτσια μιας…μεγαλοκοπέλας.
    Και με φωτογραφίες ίσως….
    Νασαι καλά γλυκειά μου

  2. Γλυκιές απολαύσεις. Συμφώνω για τον καφέ (κι αν είναι φτιαγμένος και από ανθρώπους που αγαπάς, τόσο το καλύτερο), το κουλουράκι και το κομπολόι. Απλά πράγματα που σου θυμίζουν ότι η ζωή είναι ωραία.

  3. Ααααα…έτσι τον πίνω κι’ εγώ θείτσα μου.
    ΚΑΙ βαρύ ΚΑΙ γλυκό!
    ΄Οπως επίσης και το ένα ποτήρι κόκκινο κρασί…άντε και μοσχοφίλερο, δε μας χαλάει..
    Τώρα με τις εφημερίδες..μου θυμίζεις τη μάνα μου…που τραγουδούσε ο Χρ. Κυριαζής και τώρα με συγκίνησες εσύ….
    Να ‘σαι καλά!

    Γλαρένιες αγκαλιές

  4. Καλή σου μέρα καλή μου! Όμορφες φυσικά όλες σου οι συνήθειες (ειδικά το κρασάκι!), αν έβαζες φωτογραφίες θα μας έδειχνες ίσως & …το καπελάκι σου; Αυτό της φωτογραφίας «σου», νομίζω σου ταιριάζει μια χαρά!

  5. Θεία Λένα,

    Άσχετο με το σημερινό σας άρθρο, θα ήθελα νας συγχαρώ για το κουράγιο σας που ασχολείστε με κάτι το οποίο φαίνεται να σας ευχαριστεί.
    Η πέτρα στον λαιμό μου δεν είχε να κάνει με την ηλικία, αλλά με την ενασχόληση με το ίδιο πράγμα και μετά από μερικά ή πολλά χρόνια, κάτι το οποίο ακόμα και σήμερα δεν έχω αποφασίσει εάν με ενθουσιάζει και με ευχαριστεί ή το κάνω από μιμητισμό και περιέργεια.
    Σίγουρα πάντως δεν το κάνω για να καλύψω τυχόν συναισθηματικά ή άλλου είδους κενά.
    Στα 50 μου ή στα 90 μου (αν φτάσω) φαντάζομαι δεν θα με ευχαριστεί να κάνω blogging, ειδικά εάν έχουν περάσει 10-20 ή 50 χρόνια από την πρώτη φορά.
    Είναι αυτό που λέμε, το πολύ το Κύριε Ελέησον…
    Λυπάμαι εάν ενδεχομένως σας σοκάρω, αλλά μόνο για το σεξ θα λυπηθώ που δεν θα μπορώ, όπως θα ήθελα βεβαίως, να κάνω τα χρόνια εκείνα.

    Ελπίζω να επανόρθωσα και να μην σας προσέβαλα, αν και από εσάς, αλλά και από ανθρώπους της ηλικίας σας, ομολογουμένως περιμένω μεγαλύτερη πραότητα κι όχι να με προτρέπουν να δέσω από τώρα την πέτρα στο λαιμό μου, αυτό μπορώ να το κάνω και χωρίς προτροπή…
    ..ας πούμε, θα μπορούσατε να με συμβουλεύσετε πως θα μπορούσα να είμαι μειλίχιος με τους νεοτέρους, να καταλαβαίνω την ορμή της νιότης τους και κυρίως να συγχωρώ τα λάθη τους.

    Με κάθε σεβασμό
    Τζων Μπόης

  6. Σωτήρη Κ, μόλις αγοράσθηκε η κάμερα. Αλλα μαθήματα θ’ αρχίσουν απο αύριο. Εχω πήξει στο χαρτομάνι. Χαρτάκι με οδηγίες για να βάζω links, χαρτάκι για ν’ αλλάζω ταυτότητα, χαρτάκι για να βάζω νέο header, αντε νεο χαρτάκι έρχεται να προστεθεί πώς θα κατεβάζω φωτογραφίες.. χάθηκα αν χάσω τα χαρτάκια.

    Giotavita, με χαρά θα περιμένω τα γραφτά σου. Ομως γιατί άμα κάνω κλίκ στο nick σου δεν ανοίγει η σελίδα σου;

    suspice, έχουμε ρίξει μεγάλη έμφαση στα μεγάλα της ζωής μας και ξεχνάμε τα μικρά και τα απλά.

    Κατερινα, Καλώς ήρθες και εδώ, αν προλάβω σήμερα θα έρθω πάλι επίσκεψη για να δώ τα αγαπημένα σου! Ειδάλλως εξ’ άπαντος άυριο.

    Γλαρένια, αχ αδελφή ψυχή. Πάρε τα παιδιά και ελάτε σε μένα για βαρύ γλυκό, έχει και κουλουράκια. (έχει και τσιγάρο-αλλά επειδή απαγορεύεται δεν το λέμε)

    Φάβα με κρεμμύδι, καλώς την. Πολύ μ’ αρέσει η φάβα περιττό να σου πώ! Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    Ηλιαχτίδα μου, ευχαριστώ. Τώρα για το καπέλλο αν σου πώ ότι ποτέ μου δεν φόρεσα ένα (το σκουφί δεν πιάνεται) θα με πιστέψεις? Καπελλώματα όμως έχω στην παρακαταθήκη μου άπειρα.

    Τζών Μπόη, σας απάντησα στο μπλόγκ της Katerinas ante portas ήδη, να μη τα ξαναγράφω. Καλά να περνάς.

    Ζουζούνα, αν δεν προλάβω να το δώ σήμερα, περίμενέ με αύριο.

  7. Αχ,πόσο σε καταλαβαίνω.Κι εγώ με χαρτάκια ξεκίνησα,κι ακόμα χαρτάκια κρατάω(Σουςςς μην το μάθει η τεχνική μου υποστήριξη και με κράζει πάλι).
    Δεν ξέρω γιατι στο wordpress με βγαζει giotavita και στο blogspot κανονικα Παναγιωτα.
    giotavita blogspot.com αυτη είναι η διευθυνση.
    Θα τις δεις συντομα τις εξομολογήσεις της μοναχικής μου καθημερινότητας
    Σε φιλώ

  8. Γλυκιά μου θεία Λένα, δεν την έχω ξεχάσει καθόλου την πρόσκλησή σου (που σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή!) αλλά δεν μπορούσα. Προσεχώς θα την φτιάξω! Φιλιά πολλά πολλά!!

Αφήστε απάντηση στον/στην Γλαρένια Ακύρωση απάντησης